Αρχαίες Ελληνικές Πανοπλίες

Ολοκληρωμένη πανοπλία Ιταλιωτη Οπλίτη

5ος - 4ος π.Χ

Προστασία κεφαλής , κορμού και άνω άκρων ποδιών συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν ένα μοναδικό σύνολο ολόσωμης θωράκισης βασισμένο σε αρχαιολογικά ευρήματα από την Μεγάλη Ελλάδα.

To κράνος αποτελείται από μπρούτζινο προσωπείο με Αρχαϊκή ανάπτυξη, έχει σφυρηλατηθεί από ένα μονοκόμματο φύλλο μπρούτζου. Το χαρακτηριστικό της μορφολογίας του είναι η έλλειψη διαχωρισμού παραγναθίδων καθώς τα δύο μέρη αυτών ενώνονται με μία λωρίδα μετάλλου ενοποιώντας τα. Στο κάτω χείλος του φέρει πορφυρού χρώματος δερμάτινη επένδυση στερεωμένη με διπλή ραφή πάνω στο μέταλλο. Εσωτερικά φέρει παχιά μάλλινη επένδυση. Στο κέντρο των παραγναθίδων έχουν τοποθετηθεί με πριτσίνωμα διακοσμητικές ροζέτες Ετρουσκικής τεχνοτροπίας από καθαρό ασήμι.

Η οροφή αποτελείται από 300 περίπου χάλκινες και μπρούτζινες φολίδες πλάτους 1,5 εκατοστών δύο τυπολογιών, φολίδες σε σχήμα φύλλου και οξυκατάληκτες φολίδες με κεντρική νεύρωση για μηχανική ενδυνάμωση. Έχουν τοποθετηθεί συμμετρικά στα δύο ημισφαίρια ανά δύο σειρές ομοειδών ομόκεντρων τόξων δημιουργώντας ένα υψηλού επιπέδου αισθητικό αποτέλεσμα. Και στις δύο πλευρές, στο κέντρο των ομόκεντρων κύκλων βρίσκεται ένα διακοσμητικό μπρούτζινο στοιχείο με κυμάτια στην περίμετρό του.

Στο κέντρο της οροφής έχει τοποθετηθεί ένα εντυπωσιακό διακοσμητικό λοφίο. Η βάση του είναι ξύλινη από επαρκώς αποξηραμένο ξύλο ελιάς, στην ράχη του οποίου έχουν ανήχθη δεκάδες μικρές τρύπες ανά σειρές για να φιλοξενήσουν τους θυσάνους από φυσικό τρίχωμα αλόγου. Οι θύσανοι έχουν δεθεί μεταξύ τους με ισχυρό νήμα έτσι ώστε να συγκρατούνται σε όρθια στάση, η εναλλαγή μαύρων και ξανθών θυσάνων δημιουργεί ένα πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Η ξύλινη βάση είναι κινητή, στηρίζεται στην οροφή μέσω δύο υποδοχών (μιας μπρούτζινης και μιας χάλκινης) μόνιμα τοποθετημένων σε αυτήν σε σχήμα ανάστροφου Π. Η ασφάλιση της βάσης στις υποδοχές πραγματοποιείται διαμέσου μικρών πείρων. Τα πλευρικά τοιχώματα του ξύλινου στοιχείου έχουν διακοσμηθεί με ζωγραφικά μοτίβα , με δίχρωμα κυμάτια χρυσού και πορτοκαλί χρώματος σε διάταξη «καθρέπτη».

Αριστερά και δεξιά του λοφίου στην μετωπική περιοχή έχουν στερεωθεί ευμεγέθη κέρατα αιγός μαύρου χρώματος (φυσικά κέρατα).Η στερέωσή τους πραγματοποιείται διαμέσου μπρούτζινων βάσεων στις οποίες ασφαλίζουν τα οργανικά στοιχεία με την βοήθεια πείρων. Το εσωτερικό των κεράτων έχει αφαιρεθεί προκειμένου να μειωθεί το βάρος.

Στο πίσω μέρος του λοφίου, στη μέση του καταυχενίου έχει τοποθετηθεί ένας γάντζος αναρτήσεως του κράνους σε μορφή κύκνου. Ο κύκνος έχει κατασκευαστεί από χυτό μπρούτζο με την μέθοδο του χαμένου κεριού.

Αντίγραφο θώρακος κορμού από την Mεγάλη Ελλάδα χρονολογημένο στο δεύτερο μισό του 4ου π.Χ αιώνα ( Κεντρική Ιταλία,Samnium). Αποτελείται από δύο μπρούτζινα σφυρηλατημένα τμήματα, το θωρακικό και το ραχιαίο. Και τα δύο ακολουθούν ανδρική μυώδη αθλητική ανατομία σύμφωνα με τις εικαστικές επιτάσεις της εποχής. Χαρακτηριστικό του μπροστινού μέρους είναι το ανάγλυφο ανασηκωμένο τμήμα του λαιμού, οι τονισμένες κλείδες καθώς και οι πρόσθετες ασημένιες θηλές. Τα δύο ημιθωράκια καλύπτουν τα βασικά μέρη του κορμού, ενώνονται μεταξύ τους στην περιοχή των ώμων και των υπομασχάλιων περιοχών με δερμάτινες λωρίδες καλυπτόμενες με αλυσιδωτό μπρούτζινο σύρμα (chain mail).Δύο χάλκινες περόνες στο μπροστινό μέρος ασφαλίζουν/απασφαλίζουν τις αλυσιδωτές επωμίδες ενώ τα αλυσιδωτά πλαϊνά τμήματα ασφαλίζουν με ζεύγη κρίκων -λουριών. Όλα τα άκρα καλύπτονται με δέρμα ραμμένο απευθείας πάνω στο μέταλλο. Εσωτερικά φέρει παχιά μαλακή επίστρωση από μαλλί και λινό ύφασμα.

Αναπαραγωγή αλυσιδωτής προστασίας της βουβωνικής χώρας και των άνω άκρων βασισμένο σε αρχαιολογικό εύρημα της Νότιας Ιταλίας (Μagna Graecia). Μία δερμάτινη πλατιά ζώνη με ένα μπρούτζινο φύλλο να καλύπτει την εξωτερική της επιφάνεια συγκρατεί στο κάτω χείλος της την αλυσιδωτή κουρτίνα περιμετρικά της μέσης. Η αλυσιδωτή σύνθεση αποτελείται από χιλιάδες μπρούτζινους κρίκους διαμέτρου 1,8 χιλιοστών σχηματίζοντας ένα πυκνό δίχτυ. Το σχέδιο πλέξης ακολουθεί τις προδιαγραφές του αρχαιολογικού ευρήματος με κύρια αρχιτεκτονικά στοιχεία τους διπλούς κρίκους και τα χαρακτηριστικά μεσοδιαστήματα της οριζόντιας σύνδεσης των κάθετων αλυσίδων. Διακοσμητικά χάλκινα κοίλα δισκίδια διαμέτρου 8 περίπου χιλιοστών αναρτώνται στο πλέγμα των κρίκων σε τυχαία θέση. Η σύνδεση του πλέγματος με το κάτω χείλος της ζώνης επιτυγχάνεται διαμέσου χαρακτηριστικών συμμετρικών διπλών γάντζων. Το κούμπωμα της ζώνης εξασφαλίζεται με μια χυτή μπρούτζινη άγκραφα με τρεις απολήξεις σε σχήμα γάντζου οι οποίοι εφαρμόζουν σε συρμάτινη πόρπη τριών υποδοχέων σχήματος σταγόνας. Η αγκράφα συνδέεται με την ζώνη διαμέσου μιας δερμάτινης λωρίδας. Το άνω χείλος της ζώνης καλύπτεται με δέρμα στερεωμένο στην θέση αυτή με διπλή ραφή στο χέρι. Το εσωτερικό τοίχωμα της ζώνης καλύπτεται επίσης με πορφυρό δέρμα. Τέσσερις κρίκοι σε αντιδιαμετρικά συμμετρικά σημεία στην άνω χείλος της ζώνης χρησιμεύουν ως σημεία ανάρτησης δερμάτινων τιραντών για την παραπέρα σταθεροποίηση της ζώνης στην κοιλιακή περιοχή.

Άρθρα - Νέα

H αντίληψη της έννοιας του Ιστορικού χρόνου στον Παγανιστικό και Χριστιανικό κόσμο

H αντίληψη της έννοιας του Ιστορικού χρόνου στον Παγανιστικό και Χριστιανικό κόσμο

Η έννοια του χρόνου στην Εβραϊκή σκέψη, αν και απροσδιόριστο μέγεθος (Έζρας 10,13: «ο χρόνος είναι βροχή»), χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη δυναμική η οποία κατά κοινή ομολογία εξέλειπε από τον Εθνικό κόσμο.

Aπό τον Αγαμέμνονα στον Θησέα. Μία ερμηνευτική απόπειρα δια μέσου των «Σφυρήλατων»

Aπό τον Αγαμέμνονα στον Θησέα. Μία ερμηνευτική απόπειρα δια μέσου των «Σφυρήλατων»

Πολύ συχνά προκύπτει το ερώτημα για το κατά πόσο η επιλογή ενός ολομεταλλικού θώρακα (αρθρωτού ή μη) κρίνεται καταλληλότερη σε σύγκριση με έναν οργανικό θώρακα (σύνθετου ή μη) και δευτερευόντως, ποιος από τους δύο αυτούς τρόπους θωράκισης ήταν πιο προσφιλής στους Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδος από τον 15o μέχρι τον 5ο π.Χ αιώνα.

Πληθυσμιακή εκτίμηση της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Πληθυσμιακή εκτίμηση της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Οι κοινωνικές, οικονομικές και πνευματικές δομές και απαγορεύσεις της Αρχαιότητας και των μέσων χρόνων δεν άφηναν περιθώρια για την αυτόνομη ανάπτυξη της στατιστικής επιστήμης και την εφαρμογή της στον δημογραφικό τομέα.